اعتبارسنجی ها را در Request classes انجام دهید نه در controllers.

این یک رویکرد خوب برای پاک‌سازی کد و بهبود قابلیت نگهداری و تست است. با اعتبارسنجی را در کلاس‌های درخواست (Request classes) انجام دادن، مسئولیت‌های مربوط به اعتبارسنجی داده‌ها را از کنترلرها جدا می‌کنید و کدهای کنترلر را ساده‌تر و قابل مدیریت‌تر می‌کنید.

در لاراول، کلاس‌های درخواست معمولاً در مسیر app/Http/Requests قرار می‌گیرند. این کلاس‌ها مسئولیت اعتبارسنجی داده‌های درخواستی که توسط کاربران ارسال می‌شوند را دارند. به عنوان مثال، شما می‌توانید قوانین اعتبارسنجی مربوط به یک فرم ورود را در کلاسی به نام LoginRequest قرار دهید.

استفاده از کلاس‌های درخواست به شما این امکان را می‌دهد که قوانین اعتبارسنجی را یکبار تعریف کرده و در اکثر کنترلرها مورد استفاده قرار دهید. همچنین، این کلاس‌ها را می‌توانید به راحتی تست کنید و قابلیت استفاده مجدد بالایی دارند.

با این رویکرد، کنترلرها فقط مسئولیت انجام عملیات مربوط به برنامه (مانند استخراج داده‌های لازم از درخواست و انجام عملیات مربوطه بر روی آن) را دارند و اعتبارسنجی داده‌ها را به کلاس‌های درخواست منتقل می‌کنید. این باعث می‌شود کدهای کنترلرها ساده‌تر، قابل تست‌تر و قابل نگهداری‌تر باشند.

روش نادرست:

public function store(Request $request)
{
    $request->validate([
        'title' => 'required|unique:posts|max:255',
        'body' => 'required',
        'publish_at' => 'nullable|date',
    ]);

    ...
}

روش بهتر:

public function store(PostRequest $request)
{
    ...
}

class PostRequest extends Request
{
    public function rules()
    {
        return [
            'title' => 'required|unique:posts|max:255',
            'body' => 'required',
            'publish_at' => 'nullable|date',
        ];
    }
}

اصل تک وظیفه‌ای بودن (Single Responsibility Principle یا SRP) از اصول اصلی برنامه‌نویسی شیءگراست که در فریم‌ورک لاراول نیز توصیه می‌شود. این اصل می‌گوید که هر کلاس یا قسمت از برنامه باید مسئولیت یک وظیفه خاص را داشته باشد و فقط در انجام آن وظیفه خاص تخصص داشته باشد.

در مفهوم لاراول، این اصل به این معناست که هر کلاس، کنترلر، یا قطعه کد باید فقط یک کار خاص را انجام دهد و به وظایف دیگر از جمله ارتباط با دیتابیس، ارسال ایمیل، یا هر نوع عملیات دیگر که ممکن است به آن نیاز داشته باشد، دخالت نکند.

برای رعایت اصل تک وظیفه‌ای بودن در لاراول، می‌توانید از مفاهیمی مانند مدل‌ها، کنترلرها، و توابع کمکی استفاده کنید. به عنوان مثال، می‌توانید توابع کمکی را در کلاس‌هایی جداگانه قرار دهید، مدل‌ها را برای کارهای مرتبط با دیتابیس و کنترلرها را برای مدیریت واسط کاربری و مسیریابی بین مدل‌ها و نماها استفاده کنید.

استفاده از الگوهای طراحی مانند Repository Pattern نیز می‌تواند به رعایت این اصل کمک کند، زیرا این الگو به شما کمک می‌کند تا کدهای مربوط به دسترسی به داده‌ها را جدا کنید و آن‌ها را در یک مکان متمرکز قرار دهید. این کمک می‌کند تا انعطاف‌پذیری بیشتری در مدیریت و توسعه برنامه داشته باشید.

با رعایت اصل تک وظیفه‌ای بودن در لاراول، کد شما بهبود می‌یابد و قابلیت خوانایی، تست و توسعه راحت‌تری را خواهد داشت.

روش اشتباه:

public function getFullNameAttribute(): string
{
    if (auth()->user() && auth()->user()->hasRole('client') && auth()->user()->isVerified()) {
        return 'Mr. ' . $this->first_name . ' ' . $this->middle_name . ' ' . $this->last_name;
    } else {
        return $this->first_name[0] . '. ' . $this->last_name;
    }
}

روش بهتر:

public function getFullNameAttribute(): string
{
    return $this->isVerifiedClient() ? $this->getFullNameLong() : $this->getFullNameShort();
}

public function isVerifiedClient(): bool
{
    return auth()->user() && auth()->user()->hasRole('client') && auth()->user()->isVerified();
}

public function getFullNameLong(): string
{
    return 'Mr. ' . $this->first_name . ' ' . $this->middle_name . ' ' . $this->last_name;
}

public function getFullNameShort(): string
{
    return $this->first_name[0] . '. ' . $this->last_name;
}